راههای درمان زگیل تناسلی در زنان
زگیل تناسلی نوعی زائده پوستی است که معمولاً در نواحی اطراف واژن، آلت تناسلی، مقعد و کشاله ران به وجود میآید. این زگیلها ممکن است به شکل تودهای تورمی و شبیه یک خوشه کوچک گل کلم یا لکههای سفید صاف نمایان شوند. اندازه برخی از این زگیلها بسیار ریز است، تا حدی که با چشم غیرمسلح مشاهده نمیشوند.
علت ایجاد ویروس HPV یا پاپیلوم انسانی نوعی قارچ است. افراد فعال جنسی، چه زنان و چه مردان در معرض عوارض HPV نظیر زگیلهای تناسلی قرار دارند. برای خانمها خطرات عفونت HPV بیشتر است؛ زیرا برخی سویههای این ویروس میتوانند منجر به سرطان دهانه رحم شوند.
فهرست عناوین
انواع زگیل تناسلی در زنان کدام هستند؟
اغلب افراد تصور میکنند که زگیلهای تناسلی فقط یک نوع دارند. در صورتی که این زگیلها در نمونههای مختلف مانند موارد زیر دیده میشوند.
- زگیل معمولی: زگیلهای معمولی به اندازه یک نخود هستند، رنگ آنها زرد خاکستری بوده و سطحی ترکخورده دارند. این نوع زگیل عمدتاً در پشت دستها، انگشتان، کنارههای ناخن و کف پا مشاهده میشوند.
- زگیل مولوسکوم: زگیلهای مولوسکوم یا نرم به شکل برآمدگیهای کوچک و سفید هستند که مقدار کمی فرورفتگی در مرکز خود دارند. با اندکی فشار دادن این زگیلها، مادهای به رنگ سفید و حالت خمیری از آنها خارج میشود.
- کندیلوم: این دسته از زگیلها اطراف مقعد و آلت تناسلی دیده میشوند و به صورت برجستگیهای كوچك نوك تيز با رنگ پوست طبيعى ظاهر میگردند. انتقال ویروس کندیلوم عمدتاً از طریق تماس جنسی است.
- زگيل پيران: اين مشکل پوستی معمولاً طی مدت سالخوردگي شيوع پيدا كرده و قهوهای يا سياه هستند. از سن٥٠به بعد، شاهد آغاز اين عارضه بهطور گستردهای در نواحي پشت، روی صورت و بازو خواهید بود.
علت زگیل تناسلی در زنان
این بیماری با تماس مستقیم پوست با آلت تناسلی آلوده، مقاربت جنسی، و زایمان منتقل میشود. نکته حائز اهمیت این است که بسیاری از افرادی که به ویروس HPV مبتلا هستند، علائمی نظیر زگیلهای تناسلی ندارند؛ اما همچنان میتوانند ناقل بیماری باشند.
علائم این بیماری ممکن است از یک هفته تا یک سال پس از مواجهه با ویروس ظاهر شوند؛ بنابراین تشخیص زمان و نحوه ابتلا فرد اغلب بسیار مشکل خواهد بود. همین امر باعث شده است که این بیماری بهسرعت در حال گسترش باشد. عواملی که میتوانند خطر ابتلا به این عفونت را افزایش میدهند عبارتاند از:
- برقراری رابطه جنسی بدون اطمینان از سابقه جنسی طرف مقابل
- داشتن روابط جنسی متعدد بدون استفاده از روشهای محافظتی
- شروع فعالیتهای جنسی در سنین پایین
- ابتلا به سایر عفونتهای مقاربتی
- ضعف سیستم ایمنی، مانند شرایط افراد مبتلا به HIV
- مصرف داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی یا داروهای مرتبط با پیوند عضو
داروهای درمان زگیلهای تناسلی در زنان
روشهای دارویی برای درمان زگیل تناسلی شامل استفاده از پمادها و محلولهای موضعی خواهد بود. این موارد به طور مستقیم بر روی ناحیه زگیل و پوست اطراف آن اعمال میشوند. میزان مصرف هر یک از این داروها باید مطابق با دستورات پزشکی باشد، و استفاده منظم آنها حداقل برای چندین هفته ضروری است. تا اطمینان حاصل کنید که زگیلها کاملاً رفع شدهاند. برخی از داروهای مورد استفاده جهت درمان زگیلهای تناسلی عبارتاند از:
پودوفیلین
این دارو به صورت محلول عرضه میشود و باید توسط پزشک یا پرستار با استفاده از سواب بر روی زگیلهای تناسلی اعمال شود. پس از استعمال این دارو، ضروری است که محل مورد نظر حدود ۱ الی ۴ ساعت بعد با آب شسته شود. این درمان باید به صورت هفتگی ادامه پیدا میکند و طول درمان مصرف این دارو، بین ۴ تا ۶ هفته خواهد بود. عوارض جانبی پودوفیلین شامل سوزش، درد و زخم پوستی هستند. لازم به ذکر است، مصرف پودوفیلین برای زنان باردار ممنوع خواهد بود.
ایمیکوید
این دارو به صورت پماد عرضه میشود و توانایی تقویت و تحریک سیستم ایمنی در مقابله با زگیل را دارد. طبق دستور پزشکی، ایمیکوید معمولاً پیش از خواب بر ناحیه زگیل تناسلی اعمال میشود و پس از ۶ تا ۱۰ ساعت، باید پوست محل آغشته به پماد شسته شود. این درمان عموماً سه بار در هفته و برای مدت زمان ۱۶ هفته تجویز میشود.
روشهای جراحی زگیل تناسلی در زنان
جراحی زگیل تناسلی در زنان همان برداشتن یا تخریب بافت زگیل بوده و میتواند در محیط مطب انجام شود؛ هر چند در برخی موارد فرد باید به اتاق عمل برود و بستری شود. این روش درمانی در دوران بارداری نیز قابل انجام است. معمولاً جراحی زگیل در شرایط زیر مورد استفاده قرار میگیرد:
- برای حذف زگیلهایی که به درمان دارویی پاسخ نمیدهند.
- زمانی که اندازه زگیلها به حدی بزرگ است که درمان دارویی کافی نباشد.
- برای رفع انسداد ناشی از وجود زگیلها در کانال واژن، مجاری ادراری و مقعد.
- برای نواحی که علاوه بر ظهور زگیل دچار تغییرات سرطانی شدهاند.
روشهای جراحی زگیل تناسلی
از جمله روشهای جراحی رایج برای رفع این عارضه میتوان به موارد زیر اشاره کرد.
کرایوتراپی
در روش کرایوتراپی (سرما درمانی)، برای انجماد زگیلها از مواد شیمیایی مانند نیتروژن مایع استفاده میشود. این فرآیند به طور معمول در مطب پزشک انجام شده و عموماً نیاز به بیحسی موضعی ندارد. از عوارض جانبی کرایوتراپی میتوان به درد حین عمل، احساس سوزش، تورم و تاول پس از جراحی اشاره کرد. این متد برای دوره بارداری نیز ایمن بوده و قابل استفاده است.
الکتروکوتر
در این روش از جریان الکتریسیته برای تخریب و سوزاندن زگیلهای تناسلی استفاده میشود. برای انجام این کار نیاز به بستری در اتاق عمل خواهید داشت و عمل سوزاندن زگیلها تحت بیحسی موضعی انجام میشود.
برداشتن زگیل تناسلی با جراحی
در عمل جراحی با حسی موضعی، از ابزارهای مخصوص پزشکی برای بریدن و جدا کردن زگیل استفاده میشود. از جمله عوارض این جراحی میتوان به عفونت، درد و زخم محل عمل اشاره کرد.
لیزر
لیزر پرتوهای پرانرژی دارد که میتواند بافت زگیل را از بین ببرد. این روش هم در اتاق عمل و با بیحسی موضعی قابل انجام است.
سخن پایانی
در حال حاضر، ابتلا به زگیل تناسلی زنان نسبت به زمان گذشته گسترش بیشتری پیدا کرده است. به همین دلیل، خانمها باید حتماً در صورت مشاهده علائم زگیل تناسلی در زنان به پزشک متخصص مراجعه کرده و تحت معاینه قرار بگیرند. تا در صورت وجود این مشکل، پزشک با کمک درمانی جراحی و غیره، زگیلها را برطرف کرده و آنها را درمان کند. در غیر این صورت احتمال پیشرفت زگیل و بروز عوارض جبران ناپذیر آن وجود خواهد داشت.
